آیاسران کانونهای صنفی معلمان می دانند؟

 رسول بُداقی

آتش تهیه چیست؟

نظامیها و کسانی که با جبهه ی جنگ آشنایی دارند ، معنای واژه ی " آتش تهیه" را بهتر متوجه می شوند، بویژه کسانی که عملا آتش تهیه را تجربه کرده اند ، نه تنها این موضوع را خوب می فهمند بلکه آنرا احساس می کنند. در میدان جنگ وقتی یکی از طرفین قصد حمله به نیروی مقابل را دارد، یک ساعت پیش از حمله ی نهایی پیاده نظامِ خود، مواضع دشمن را با همه ی قوای توپخانه زیر آتش توپ وتانک و راکت می گیرد، بطوریکه در عرض نیم ساعت دود و غبار،همچون مه اطراف را تا شعاع چند کیلومتری پر می کند،وبه هرطرف نگاه می کنی آتش است،این کار چند هدف دارد. یکی اینکه رعب و وحشت تمام وجود سربازان دشمن را فرا می گیرد ، تاآنجاکه تشخیص جهت های چهارگانه را هم از دست می دهند. دوم مغز فرماندهان دشمن را ازکار می اندازد. سوم مهمات دشمن را نابود کرده و یا دسترسی به آنرا دشوار می کند. موضوع آتش تهیه را در ذهن داشته باشیم ، تا برگردیم به قدرت مذاکره در علم سیاست. قدرت نُطق بشر توانایی است ،که انسان را از سایر موجودات جدا کرده است، مرکزکنترل همه ی رفتارها ،کنش و واکنش های بشر مغز اوست، زبان وسخنوری به راحتی وبدون حرکت فیزیکی می تواند بر مغز اثر نهایی را گذاشته و آنرا از کاربیندازد. وقتی مغز ازکار افتاد یا ضعیف شد، دست وپا نمی توانند هیچ کاری انجام دهند. منظور از زبان فقط تکه ماهیچه ای در دهان نیست، چشم،ابرو، پیشانی، تنفس، ضربان قلب،حالت قرار گرفتن دست وپا و... نیز بیان کننده ی حالت درون انسان هستند. وتا اندازه ای ذهن وافکار فرد را برای طرف گفت وگو روشن می کنند. توانایی سخنوری و زبانِ حرکات بدن برای سیاستمدارانِ حرفه ای نقش مهمی در پیروزی یا شکست در مذاکرات دارد. پای میز مذاکره نشستن مرحله ای از جنگ بین دو نیروست،سربازان درمیدان جنگ خونین جان می دهند،یا جانفشانی می کنند، تا قدرت سیاستمداران خودرا درپای میز مذاکره افزایش دهند. میز مذاکره ای که کوچکترین رفتار مذاکره کنندگان برای حریف، پیامی ویژه دارد، نوع لبخند،شیوه ی نگاه کردن،باز کردن دکمه های کت بدون توجه به گرمی یاسردی فضای مذاکره، پایین آوردن عینک، گذاشتن دست بطور ضربدری روی سینه، تُنِ صدا وهمه ی رفتارهای فرد مذاکره کننده به آن طرف مذاکره پیام شکست یا پیروزی ، سردرگمی ، کلافگی ، خستگی، وا دادگی یا تسلیم ، را فریاد میزند. اما مقایسه ی اینهابا فعالیت های صنفی معلمان : دراین مقایسه هدف از تجمعات یا تحصناتِ معلمان باید بالا بردن قدرت مذاکره در توازن قدرت سیاسی باشد. یعنی به نوعی پیام تجمعات وتحصنات معلمان پیام همان آتش تهیه را برای سیاستمداران دارد. معلمان تجمع می کنند،تهدید، دستگیر و زندانی می شوند،قطع نان می شوند خانواده های آنان سالها زیر ذره بین امنیتی ها هست، برای اینکه قدرت چانه زنی سران کانونهارا بالا ببرند. اما... آیا سران کانونها می دانند مذاکره چیست؟ آتش تهیه چه پیامی دارد؟ پیش شرط مذاکره چیست؟ کی؟ کجا؟ برای چه ؟وبا چه مهره هایی باید مذاکره کرد؟ آیا سران کانونهای صنفی معلمان می دانند،در میز مذاکره چه کسی شایستگی نشستن روبروی آنان ،وچه کسی توانایی نشستن در کنار آنان را دارد؟ آیا می دانند میز مذاکره بازی بامهره های پلاستیکی شطرنج نیست ،بلکه تا رسیدن به آنجا خونهاریخته شده، زندانها، تبعیدها،قطع نانها و محرومیتها کشیده شده؟ آیا سران کانونهای صنفی معلمان می دانند، کسی که درمیز مذاکره روبروی آنان نشسته است ، از دید ارزشهای سیاسی / اجتماعی باید هموزن آنان باشد؟ یا مهره ای قابل بوده ،و درعمل به وعده هایی که می دهد توانایی لازم را داشته باشد؟ آیا سران کانونهای صنفی معلمان می دانند حتی انتخاب مکان مذاکره پیام ویژه ای دارد؟ آیا سران کانونهای صنفی معلمان می دانند، دیدارهای رسمی وغیر رسمی هرکدام،شعله ایست ، درشب تاریک که موقعیت، برنامه و توانایی آنان را در جبهه ی خود به دشمن نشان می دهد؟ اما.... سیاستمداران حاکم این را خوب آموخته اند. معلمان را بوسیله ی کانونها ی صنفی محک زده و در تصمیم گیریهای بعدی باآنان برخورد لازم را انجام می دهند.

 چگونه درمبارزات صنفی سودمندتر باشیم؟

۱. بدون مشورت وبطور یک طرفه درباره ی کنشهای صنفی، بویژه میدانی دست به انتشارهیچ نوشته، عکس یافیلمی نزنیم.

۲. درهمه ی کارهای صنفی باسایرین بویژه فعالان باتجربه مشورت کنیم،حتی اگرازدیدخودمان باتجربه هستیم.

۳. منبع درستی خبرها،اطلاعیه ها،وکارهای میدانی برای ما،هیات مدیره وشورای هماهنگی کانونهای صنفی معلمان باشد.

۴‌. ازهرگونه شتابزدگی برای رسانه ای کردن وتصمیم گیری خودداری کنیم،

۵. ازابرازاحساسات نزدافردمتفرقه خودداری کنیم،بویژه درباره ی دیگران.

۶. نقدهای ساختاری را که موجب زیان به نام وپیشینه ی کانونهاوافراداست، نخست بطورشخصی مطرح کنیم.

۷. هرگونه نوشته رابرای انتشار نخست به نقددقیق افرادصاحب اندیشه وبا تجربه،یادوستان نزدیک گذاشته،وپس از مطمئن شدن به درستی نوشته،آنرا منتشرکنیم.

۸. هرگونه نقد،باحضوریااطلاع نقد شونده باشد.

۹. نقدپذیرباشیم،ازنقدکنندگان کینه نداشته باشیم. زیرانقدموجب اصلاح ماست.

۱۰. درنقددیگران بازبان نرم برخوردکرده و بیشتر بطورخصوصی مطرح کنیم.

۱۱. بدانیم که همه،کم وبیش اشتباه می کنیم، اشتباهات همدیگرراگذشت کنیم، مگرآنکه گذشت موجب تکرار اشتباه شود.

۱۲. صرفابرای استفاده از امتیازکسی، حرف نادرست اوراتایید نکنیم.

۱۳. بدانیم که فعالیت صنفی کاری داوطلبانه است که هزینه بردار می باشد، کسی رامجبور به شرکت یا سرزنش نکنیم.

۱۴. ازمعرفی کسانی که برای خودمان ناشناخته هستند،به دیگران خودداری کنیم وبه شناخت افرادازیک منبع اکتفا نکنیم.

۱۵. کارصنفی بویژه فرهنگی کاری زمانبر است،انتظار بازخورد در کوتاه مدت نداشته باشیم.

۱۶.هرگزنباید،ازامکانات صنف برای رسیدن به اهداف فردی،حزبی،عقیدتی و... بهره ببریم.

۱۷. مرزبین صنف وسیاست،استفاده ی شخصی،حزبی، عقیدتی وقدرت دربرابر استفاده ی عمومی صنف است.

۱۸. مابایدبیاموزیم که تقسیم کارکنیم، حتی کارهای کوچک راهم به نوبت مدیریت کنیم،زیراهم یادمی گیریم، دیکتاتورنباشیم،هم درانجام کارها،همه مدیریت واعتمادبه نفس می آموزیم.

۱۹. هرروزیاهرهفته یاهرماه خاطرات صنفی وشغلی خودمان رایادداشت کنیم.

۲۰. دست کم هفته ای یک نشست گروهی:

علمی، هنری،ورزشی یاسرگرمی داشته باشیم.

۲۱. هرموضوعی را که قرار است درباره اش قضاوت کنیم،دست کم دوباربا حضور ذهن بخوانیم.

۲۲. یادمان باشد،که گله گی کردن،بهتراز قهرکردن است.

۲۳. مبارزان صنفی را اعضای یک خانواده بدانیم ودرکارهای شخصی هم‌ باآنان همکاری کنیم.

۲۴. اگردرگامهای نخست مبارزات صنفی هستیم، بااحتیاط بیشتری عمل کنیم‌.

۲۵. برای هرگفته یانوشته ای نخست به دفاع ازآن بیندیشیم،سپس منتشرکنیم.

۲۶. ازتشکیل گروههای کوچک ومحفلی در دل تشکیلات بزرگترجداًخودداری کنیم.

۲۷. آسیب شناسی فردی وتشکیلاتی به صورت دوره ای،به پیشرفت کمک فراوانی می کند.

بداقی